Achtergrond en tijdlijn

De perikelen rondom Vlietland zijn niet nieuw. Net als de plannen voor een vakantiepark. Bijna 50 jaar geleden waren er al plannen het natuurgebied in te wisselen voor recreatiewoningen. Het verzet tegen die plannen is net zo oud.

Vlietland bestond voor de jaren 60 uit een aantal polders. Eind jaren 60 kocht Recreatiecentrum Rijnland BV (RCR)- een dochteronderneming van Volker Wessel – de grond en verworf het recht het zand af te graven. In ruil daarvoor zou de provincie als de zandwinning was gestopt het gebied mogen overnomen voor 1 gulden. RCR zou daarbij wel het voorkeursrecht tot exploitatie behouden.

De vraag naar zand bleek echter minder hoog dan verwacht als gevolg van onder andere de oliecrisis en nieuwe milieu-inzichten. RCR komt in de financiële problemen en dat is een probleem voor de provincie. Enerzijds omdat ze zand hebben afgenomen voor 7,5 miljoen gulden maar slechts een deel hebben gekregen. Anderzijds omdat de deal met het overnemen van het gebied voor het symbolische bedrag van 1 gulden niet doorgaat als RCR failliet gaat. Ze besluiten vervolgens de grond van Vlietland voor 10,6 miljoen gulden te kopen. Zo is RCR uit de rode cijfers en lijdt de provincie geen gezichtsverlies. RCR heeft dan echter al plannen voor het aanleggen van een vakantiepark. Maar dat ziet niemand zitten. De provincie niet. De gemeente niet en het rijk niet. En dat rijk draagt wel 5,3 miljoen gulden bij aan de koop van Vlietland. Zij besluiten dat te doen onder de strikte voorwaarden dat er geen vakantiewoningen gebouwd mogen worden.

Hoewel RCR het voorkeursrecht tot exploitatie van de grond heeft behouden nadat de provincie de grond heeft gekocht lijken ze daar weinig mee te doen. Daar komt begin jaren 80 verandering in, want dan verschijnt Recreatiecentrum Vlietland BV ten tonele. Dit Vlietland BV neemt het voorkeursrecht tot exploitatie over van RCR en neemt enkele gronden in erfpacht af van de provincie. Bart Carpentier Alting – de man achter Vlietland BV – heeft wilde plannen. Er moet een golfbaan komen in het natuurgebied, een tropische zwemparadijs, een squashbaan, een bowlingbaan en – jawel daar zijn ze weer – vakantiewoningen.

Maar voor Vlietland BV die wilde plannen kan uitvoeren zijn er wat haken en ogen. Inmiddels maakt Vlietland deel uit van de groene buffer tussen Den Haag en de rest van de Randstad. En in die groene bufferzone mag niet gebouwd worden. Vlietland BV laat het er niet bij zitten en raakt verwikkeld in een juridische strijd met het toenmalige ministerie van VROM. Hij wint die strijd. Mede door zijn acties mag vanaf dan 1% van de groene buffer worden bebouwd. “Ach, VROM is de verdediger en bewaker van het groen. Maar er zijn ook mensen die op dat groen een golfbaan willen bouwen en dan kom je recht tegenover elkaar te staan,” aldus Bart Carpentier Alting.

De plannen voor recreatiewoningen zijn na bijna 30 jaar en ondanks alle weerstand van zowel het rijk als de provincie als omwonenden weer terug op tafel. Vlietland BV vindt een projectontwikkelaar en maakt een plan voor vakantiepark. Hieruit volgt het bestemmingsplan Vlietland Noordoost 2005 en de provincie geeft meer gronden uit in erfpacht aan Vlietland BV. De kredietcrisis gooit echter roet in het eten. De projectontwikkelaar haakt af en er wordt niet gebouwd. Maar dan is er in 2019 ineens Dutch Lake Residences, een gelegenheidscombinatie van investeringsmaatschappij DGI Ventures en Kondor Wessels. Onderdeel van Volker Wessels, het bedrijf waar Recreatiecentrum Rijnland ooit onderdeel vanuit maakte. En dus het bedrijf waar de plannen voor een vakantiepark ooit mee begonnen.